محفل از نور رخ او نور افشان میشود       هر چه غیر از ذکر یار از یادِ رندان میرود

                                                                                       (امام خمینی  ره )

شرق و غرب عالم تحت حکومت مهدی (علیه السلام ) در می آید و گرگ و گوسفند با هم زندگی می کنند و کودکان با  مارها وعقرب ها زندگی می کنند و آسیبی به آنها نمی رسد. شر می رود و (فقط ) خیر باقی می ماند.

  (منتخب آلأثر ، ص 474 _ الحاوی للفتاوی ، ج 2 ، ص 172 )

بی نیازی در عصر ظهور⁽¹⁾:

علـی بن عـقـبه نقـل می کند: در آن روزگار،کـسی جایی را برای دادن صدقـات و صرف پول در راه نیک نمی یابـد، زیرا بی نیازی، هـمـه مومـنان را فـرا گرفـته است. از این گونه روایات دونکـته دانسته می شود: 1- مردم  درحکومت حضرت، چنان از نظر فکری رشد می کنند که بدونه زور و فشار، به وظایف خود در همه ابعاد عمل می کنند. یکی از ان وظایف، پرداخت مالیات درآمد به دولت اسلامی است.

اگرهمه مسلمانان، خمس درآمد و زکات اموال خود را به حکومت اسلامی پرداخت کنند، و دولت بر هر گونه اقدام اصلاحی و خدمات همگانی قادر می شود. 2- هر چند بخشش آن حضرت در آن روزگار، بی حساب است و مردم به شیوه های گوناگونی درآمدهایی دارند که آنان را بی نیاز می کند، زلی آن چه بیش تر نظر را جلب می کند، بلند طبعی و روح بی نیازی در آنان است. مردم در عصر امام زمان (ع ) ازغنای روحی برخوردارند و این همان دگرگونی معنوی است که درآن عصر پدید می آید.                                                                                  

{ چشم اندازی به حکومت مهدی، نجم الدین طبسی، ص 200 }

خورشید و ماه درعصرظهور ⁽²⁾ :

در حدیثی از امام باقر (ع ) آمده است: « حضرت قائم (ع ) سیصد ونه سال زمامداری می کند ...... شیوه سلیمان بن داود راپیش خواهد گرفت و آفتاب و ماه را صدا می زند و او را پاسخ می دهند؛ و زمین برای او در نور دیده می شود. »(1)

در شباهت حضرت یوشع (ع ) آمده که یوشع (ع ) خورشید برایش بازگشت و حضرت مهدی (ع ) با آفتاب و ماه سخن می گوید و آن ها را صدا   می زند و آن ها به اوپاسخ می دهند.(2) از جمله شباهت های حضرت به سلیمان نیزچنین است.                                                                              

{(1)بحارالنوار،ج 52،ص 390-(2) مکیال المکارم، ج 1، ص 235}

خداوند در دوران حضرت مهدی (ع ) به چرخ گردون فرمان می دهد که آرام تر بگردد، که مقدار یک روز در روزگار او معادل ده روز از روزهای ما است، و هر ماهی به مقدار ده ماه و هرسالی به مقدار ده سال از سال های ما است                                                                                     

{ غیبة طوسی، ص 283؛ اصول کافی، ج 3، ص 368 }

از امام ششـم پرسـیدنـد: سال ها چگونه طولانی می شود؟ فـرمـود: « خداوند تبارک و تعالی به فلک دستورمی دهد که آرام تر گردش کند. با کند شدن گردش چرخ گردون، روزها، ماه ها و سال ها طولانی می شود. عرض کردند: دانشمندان می گویند: اگر گردش فلک تغییر یابد تباه می شود؟ فرمود: آن سخن ملحدان است، امَا مسلمان ها راهی به این حرف ها ندارند.

خداوند برای رسول گرامی اش ماه را شکافت ( شقَ القمر)، پیش از او برای یوشع بن نون، خورشید را برگرداند. ( ردَالشمس )، و از دراز شدن روزهای قیامت خبر داد که هر روزش به مقدار هزار سال از سالهای دنیاست. »

{ ارشاد مفید، ص 343؛ اعلام الوری، ص 432؛ بحارالنوار، ج 52، ص 339 }

مدینه فاضله مهدی (ع ) ⁽³⁾ :

تا آن جا که در حافظه تاریخ به یادگار مانده است، هیچ گاه انسان از اندیشه و رویاهای بهتر زیستن فارغ نبوده و همیشه، نگاه او برای یافتن آینده ای بهتر و سامان یافته تر، دور دست ها را نظاره کرده است. این رویا در زندگی انسان به گونه های مختلفی تبلور یافـته است و بارزترین نمونه از آن را در اندیشه « مدینه فاضله » می یابیم.

و امّا مهم ترین و برجسته ترین خصوصیات مدینه فاضله اسلامی  که تحقق آن را پس از ظهور منجی عالم بشریت حضرت مهدی (ع ) به ما وعده داده اند عبارتند ازپنچ مورد:

1- مدینه عدل: در مدینه فاضله اسلامی و در بستر ظهور آن منجی نیز، همه سخن از عدالت است دامنه عدالت او، تا اقصی نقاط منازل و زوایای ناپیدای جامعه گسترده است. در سایه این عدالت، هیچ انسانی در قید بندگی و بردگی باقی نمی ماند.                                                                                                   

{ بحارالنوار، ج 52، ص 224}

2 – مدینه رفاه : در روایات، سخـن از کـثـرت مال، وفـور نعمت ها، باران های پی در پی، سبکباری از باران های سنگین زندگی، ادای قرض مقروضین و سخن از بذل و بخشش امام (ع ) بر همگان است، به طوری که از طلب مال و بخشش دیگران بی نیازگردند.                                                                                                                       

 { بحارالنوار، جلد 52، ص 390}

«««    ادامه دارد  »»»

                                                                                        یا لثارات الحسین ...

{(1و2و3) بر گرفته از کتاب فرهنگ الفبایی مهدویت موعودنامه _مجتبی تونه ای }