خوشا به حال آنان که با شهادت رفتند! خوشا به حال آنانکه که در این قافله نور جان و سر باختند! خوشا به حال آنانکه این گوهرها را در دامن خود پروراندند.امام خمینی(ره)
بار خدايا توانائيم ده تا در اين جبهه ها تزكيه شوم و بوسيله اين تزكيه به تو نزديك گردم.شهيد غلامرضا حسين پور
 
 

پیوندها

 
 

 
شهید سید حسین موسوی
امتیاز کاربر: / 1
بدخوب 
بندر انزلی - خاطرات شهدای بندرانزلی
نوشته شده توسط تفحص بندرانزلي   
دوشنبه 09 آبان 1390 ساعت 20:06

alt

شهيد سيد حسين موسوي

 

براي سربازي از سپاه اعزام شد.سربازيش هم که تمام شد در سپاه موند.چند بار هم رفت منطقه تا اينکه پدرم از دنيا رفت و به خاطر تنهايي مادرم يک سالي به منطقه نرفت.

يه روز اومد و بهم گفت مي خوام برم.گفتم آبجي(مادرم) رو به کي مي سپاري؟کي نگهش مي داره؟گفت: تا الآن من نگهش داشتم؟ خدا خودش مي دونه، خودش هم نگهش مي داره.اينطوري شد که چند بار ديگه هم رفت و اومد.

خونه خودم تو رشت بودم،مادر و خواهر کوچکم رو آورد پيشم گذاشت و رفت پيش برادر بزرگم.دو روز بعد برگشت و گفت:مي خوام برم منطقه.خيلي گفتم حسين جان نرو... آبجي تنهاست...کسي رو نداره... گفت: امام(ره) حکم داده حتما بيايد، اينجا موندن من صلاح نيست.                                      

        «خواهر شهيد»

                                                                                  ***                                                                                                  

پدرم که از دنيا رفت براي سنگ قبرش روايتي از رسول اکرم(ص) رو انتخاب کرده بود با اين مضمون که: فرشتگان مي گن چي آورد و ماندگان مي گن چي گذاشت.اسمم رو صداکرد و گفت:ببين از آدم فقط يک خوبي مي مونه و يک بدي . بهش مي گفتم :اين همه روايت هست، چرا فقط همين رو نوشتي؟ مي گفت: اين خيلي بزرگه ها ! تو الآن متوجه نيستي.

25 ساله که برادرم شهيد شده.هر وقت سر قبر پدرم مي رم اين حرف هاش يادم مي ياد.

خواهر شهيد»»

***               

                                                                                                                                   
بعد از نماز حتما بايد قرآن مي خوند.سوره هاي واقعه و حشر و فجر رو اينقدر مي خوند که ما ترتيب آيات رو از بر شده بوديم.سوره هاي کوتاه هم اينقدر مي خوند که بدون نگاه کردن حفظشون مي کرديم.    

                                              
«خواهر  شهيد» 
 

***

از وقتي به سن تکليف رسيده بود نماز شب مي خوند.در نمازهاي يوميه سجده هاي طولاني داشت اما براي نمازشب به حدي تو سجده مي موند که اغلب فکر مي کردم خوابش برده!

پدرم بهش مي گفت:پسر، بخواب.چرا اينقدر نمازتو طولاني مي کني؟ در جوابش مي گفت:شب رو بايد سه قسمت کنم و  يک سومش رو بخوابم.روز براي خوابيدن فرصت دارم

                                                                                                                       «خواهر شهيد»
 

***

به ياد ندارم پدر و مادرم در مقابلش برخورد فيزيکي داشته باشن.بصورت لفظي هم اگه چيزي مي گفتن در مقابلشون فقط سرشو پايين مي نداخت.من براي اينکه ازش دفاع کنم با پدر و بيشتر،مادرم بحث مي کردم و مي گفتم  اين موضوع اونطور که شما فکر مي کنيد نيست!مي يومد پشت و بهم مي گفت:خودم مي تونم حرف بزنم،مي تونم بگم.تو پرخاش نکن.

                                                                                                                    «خواهر  شهيد»

***

قبل از اينکه بره خواب ديده بودم جمعي از بچه هاي انزلي هستند که از بينشون فقط سيد حسين و دوستش سيدکمال رو مي شناسم که جلوي صف ايستادند،به سينه مي زنن و عزاداري مي کنن.همه هم سربند بسته بودن بجز سيد حسين.منم روسريم رو بستم به سرش و متوجه شدم روش نوشته "يا اباالفضل(ع) ".

رفت و بعد از حدود يک ماه همسرم آمد و گفت شهيد شده.

                                                                                                                    «خواهر  شهيد»

***

يک هفته از تدفينش نگذشته بود که آقايي با پاي گچ گرفته اومد خونه مون.مي گفت شب حمله با هم بودند.طريقه شهادتش رو اينطور گفت :خيلي از شروع عمليات نگذشت که عراقي ها پي به موقعيت ما بردن و منطقه رو به توپ و گلوله بستن.يک آن من افتادم .مير حسين اومد منو نگاه کرد و بلندم کرد و گفت: پاته، بمون اينجا ،پاته و خودش رفت جلوتر که ترکش گرفت به گردنش ،چند قدمي رفت و به حالت دمر افتاد.ما ديديم که از گردنش خون فواره مي زنه اما آتش دشمن سنگين بود و ما نمي تونستم بمونيم. رفتيم و سيد حسين و چند نفر ديگه همون جا موندن.تا تک بزنيم ،حدود 12 تا 14 ساعت طول کشيد.وقتي بهشون رسيديم ديديم عراقي ها به قسمت وسط پيشاني شون تير خلاص زدن.ديگه آورديمشون عقب.
                                                                                            
وقتي گردنشو ديدم  ياد لحظه خداحافظيش افتادم که تا نيمه راه رفت و برگشت.وقتي بهم رسيد به گردنش بوسه زدم و گفتم ترو خدا مواظب خودت باش...

                                                                                                                         «خواهر  شهيد»


عاشقان را سر شوريده به پيکر عجب است                  دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است.

 

روحش شاد،‌يادش گرامي  و راهش پر رهرو باد

آخرین به روز رسانی در پنجشنبه 19 آبان 1390 ساعت 12:52