سرزنش كوفيان و خوارج گمراه (سرزنش ياران فريب خورده)

همانا برترين مردم در پيشگاه خدا كسي است كه عمل به حق در نزد او دوست داشتني تر از باطل باشد،هرچند از قدر او بكاهد و به او زيان رساند، و باطل به او سود رساند و بر قدر او بيفزايد.

مردم! چرا حيران و سرگردانيد؟ و از كجا به اينجا آورده شديد؟ آماده شويد براي حركت به سوي شامياني كه از حق روي گردانند و آن را نمي بينند، و به ستمگري روي آورده حاضر به پذيرفتن عدالت نيستند، از كتاب خدا فاصله گرفتند، و از راه راست منحرف گشتند!

افسوس اي كوفيان! شما وسيله اي نيستيد كه بشود به آن اعتماد كرد، و نه ياوران عزيزي كه بتوان به دامن آن ها چنگ زد! شما بد نيروهايي در افروختن آتش جنگ هستيد، نفرين برشما. چقدر از دست شما ناراحتي كشيدم. يك روز آشكارا با آواز بلند شما را به جنگ مي خوانم و روز ديگر آهسته در گوش شما زمزمه دارم؛ نه آزاد مردان راستگويي هستيد به هنگام فراخواندن و نه برادران مطمئني براي رازداري.

منبع :

نهج البلاغه/ استاد محمد دشتي/ خطبه 125، صفحه 169.