نامه شهید طالب روحی به خانواده در جبهه های جنگ

بسمه تعالی

خدمت مادر و بردار و عروس عزیزم سلام عرض می نمایم. پس از عرض سلام امیدوارم که حالتان بسیار بسیار خوب بوده باشد. اگر احوالی از این جانب طالب خواسته باشید به لطف و رحمت خداوند بد نیستم و دعاگوی همیشگی شما می باشم. نمی دانم از کجا شروع کنم و چه بنویسم ولی به هر حال یک چند خطی می نویسم تا از حال خودم و اینجا باخبر باشید. عرض کنم که ما صبح جمعه از رامسر حرکت کردیم و پس از رسیدن به تهران به وسیله ی ماشین به طرف اهواز راه افتادیم. و بعد به یک پایگاه در اهواز رفتیم و دو روز در آنجا مستقر شدیم و بعد از گرفتن اسلحه به پادگان حمیدیه که چند کیلومتر با اهواز فاصله دارد و در بین راه جاده اهواز و سوسنگرد است آمدیم و مستقر شدیم و فعلاً که تاریخ 14/2/1361 است و صبح ساعت 5/7 است اینجا هستیم. از قرار معلوم که بعد از چند روزی که  به خط می رسیم  برای استراحت  به منطقه ی دیگری که با فاصله ی کمی با این محل دارد می رویم و اگر حمله ای شد بعد از حمله به این پادگان که حمیدیه است برای استراحت یا برای احتمالاً پایان مأموریت می آییم. حدود دو شب پیش بچه ها توی حمله بودند از جمله یکی از آنها حسن زحمتکش است که الان توی سنگر است و برای بچه ها صحبت می کند از حمله. خوب این بود از وضع و اوضاع ما. هوای اینجا روزها گرم گرم و شب ها خنک می باشد. حال شما چطور است؟ پایت چطور است؟ امیدوارم که خوب شده باشد. حال خانومت چطور است؟ سلام من را به او برسان. حال مامان چطور است؟ به او بگو که کمی ناراحت هستم از اینکه به او نگفتم. خلاصه رضایت او را جلب کن که برای من خیلی مهم است و سلام من را به او برسان. سلام من به حسن، حسین و قاسم گنجی و محمد افتخاری و بقیه برسان. بگو که برایشان حتماً نامه خواهم داد. سلام من را به ننه جان برسان. حالا از بلندگو اعلام می کنند که به خط باشیم دوباره برایتان نامه خواهم داد. سلام من را به علی آقا و آسیه خانم برسان و بگو از اینکه نتوانسته بودم شما را ببینم معذرت می خواهم. سلام من را به مریم خانم  و صغری خانم برسان و همچنین سلام من را به مشت رمضان و داوود آقا برسانید. برادر عزیز، دیگر عرضی ندارم سلامتی شما را از خداوند بزرگ خواهانم. لطفاً به این آدرس برایم نامه بدهید. امیدوارم که نامتان به دستم برسد چون که دقیقاً معلوم نیست که ما اینجا  بمانیم به هر حال به این آدرس نامه بدهید.