شهید سید محمد علی عابدینی گیلانی

هیچ قطره ای در پیشگاه خداوند متعال محبوبتر از قطره خونی که در راه خدا ریخته شود نیست.    ((پیامبر اعظم (ص))

تاریخ تولد :1316

محل تولد : لنگرود

تاریخ شهادت :9/5/1364

محل شهادت : فکه -  چزّابه

درجه :سر تیپ

شهید بزرگوار سید محمد علی عابدینی گیلانی  (معروف به آقا کوچک) در سال 1316 در یک خانواده روحانی در شهرستان لنگرود پا به عرصه وجود گذاشت. پدرش مرحوم سید جواد عابدینی گیلانی (معروف به آقا بزرگ )از روحانیون بنام آن دیار بود. پس از آنکه فرزندش دوره تحصیلات ابتدائی را در لنگرود به پایان رسانید به شهر قم مهاجرت کرد تا بتواند در مدرسه فیضیه از محضر مبارک امام خمینی (ره)کسب علم نماید. شهید عابدینی دوره متوسطه را با احراز رتبه اول در قم به پایان رسانید و از آنجائیکه به فعالیتهای رزمی و نظامی علاقه داشت در سال 1338 وارد دانشکده علوم نظامی ارتش گردید و پس از طی دوره مقدماتی پیاده در سال 1341 در یگانهای مختلف نیروی زمینی ارتش مشغول خدمت گردید. علاقمندی او به ورزش باعث شد تا در رشته های دو میدانی ،پرش و... مدالها و کاپ های زیادی را بدست آورد. به دلیل موفقیتها ی او در رشته های ورزشی سر پرستی امور تربیت بدنی لشکر 16 زرهی قزوین به وی سپرده شد و در همین زمان به سنت دیر پای محمدی گردن نهاد  و تشکیل خانواده داد. ثمره ی بستان زندگی اش چهار گل (یک پسر و سه دختر)است که هر کدامشان دارای تحصیلات عالیه و مایه مباهات این مرز و بوم می باشند. اخلاق اسلامی و پسندیده ی شهید باعث شده بود هم در بین همکاران و خانواده اش و هم در بین مردم زادگاهش (روستای پیر پشته )از محبوبیت ویژه ای بر خوردار باشد. شهید بزرگوار همیشه سعی می کرد مخفیانه به دیگران کمک نماید. دوست نداشت نام او بر سر زبانها باشد. او مصداق سخنان مولی الموحدین حضرت علی (ع)بود که می فرماید: «برترین زهد، پنهان داشتن زهد است. »

او ارادت خاصی به اهل بیت (ع) خاصه بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا (س) داشت و همیشه به اهل خانه و بستگان توصیه به الگو پذیری از بی بی دو عالم می نمود. با شروع جنگ تحمیلی او به همراه سایر برادران نظامی لشکر 16 زرهی قزوین به منطقه جنوب کشور رهسپار گردید و در طول 5 سال خدمت عاشقانه در جبهه های مختلف به عنوان افسر عملیات لشکر در سرکوب دشمنان متجاوز بعثی نقش ارزنده و بسزایی داشت. سر انجام در تاریخ 9/5/1364 در منطقه عملیاتی فکه، چزّابه بر اثر حملات هوایی دشمن متجاوز به آرزوی دیرینه اش می رسد و به فیض شهادت نایل می گردد. مزار شریفش اینک در روستای پیر پشته لنگرود زیارتگاه عاشقانی است که برای رفع مشکل به او متوسل می شوند .

خاطره از زبان خواهر شهید:

«ارتباط برادرم با خالقش بسیار ستودنی بود حتی در دورانی که ایشان به عنوان یک افسر در حکومت فاسد شاهنشاهی مشغول خدمت بود. مدتی را در قزوین مهمانش بودم، ایام ماه مبارک رمضان بود، چند روزی متوجه شدم که نزدیک افطار مقادیر زیادی غذا و خوراک را در ماشین می گذارد و می رود، یک روز علتش را پرسید! او پس از اینکه از من قول گرفت تا در این مورد با کسی صحبت نکنم چنین بیان کرد: «در پادگان تعدادی از سربازها روزه اند و وقت افطار و سحر غذای کافی نمی توانند تهیه کنند، برای آنها می برم. »

«ادامه دهنده راهش باشیم»

شهید ناصر آل ابراهیم

تاریخ تولد: 1347

محل تولد : لنگرود

تاریخ شهادت : 26 / 10 / 1365

محل شهادت : شلمچه

شهید ناصر آل ابراهیم در سال 1347 در شهرستان لنگرود پا بعرصه وجود گذاشت. پس از پشت سر نهادن تحصیلات ابتدائی، راهنمائی و دبیرستان وارد مرکز تربیت معلم شهید دستغیب رودسر گردید و در رشته آموزش ابتدائی مشغول به تحصیل شد. خصلتهای پسندیده ای همچون ملاطفت، ادب و اخلاص در درونش موج می زد. شهید علاوه بر مطالعه ی کتابهای درسی علاقه ی زیادی به مطالعه ی کتب غیر درسی از جمله کتابهای شهید مطهری و شهید دستغیب داشت . در کنار کسب علم، ورزش را هرگز ترک نمی کرد. او عاشق ولایت فقیه و شیفته امام خمینی بود. پر کار بودنش در محیط منزل و سبقت گرفتن در کارهای خیر و خدا پسندانه، آثار سلوک بسوی معبود را در چهره اش روز به روز نمایان تر می ساخت و حب دنیا را در نظرش پست و ناچیز می شمرد. زمانیکه دشمن بعثی عراق جنگ را به کشور ما تحمیل کرد او از پا ننشست و عازم جبهه های جنگ گردید و سرانجام در 26 دی ماه سال 1365 در محل شلمچه به فوض عظیم شهادت نائل آمد.

((خاطره از زبان مادر شهید))          

هیچ شک و تردیدی برای رفتن به جبهه ندارم با کسب اجازه از خانواده برای اعزام به منطقه مهیا شد. روز اعزام من در کنار ایشان  بودم و چندین بار قامتش را سراپا نگریستم و احساس می کردم از هیجان اعزام، نیروی درونی و جسمانی اش چند برابر شده است. چون با چالاکی، ساک خود و سایر همرزمانش را داخل ماشین می گذاشت. وقتی سوار اتوبوس شد،رو به رضا کردم و گفتم :ماشین را نگه دار! چندین بار این جمله را تکرار کردم. رضا فکر کرد شاید از رفتن او به جبهه منصرف شده ام. بلا فاصله پایین آمد و گفت: مادر چه شده؟ چرا چنین می گویید؟ مگر خودتان برای رفتنم رضایت نداده بودید؟ از اینکه رضا منظور مرا اینگونه تعبیر کرده بود، جا خوردم و جواب دادم  خیر پسرم! من، نه از جبهه رفتن برادر بزرگترت ممانعت کرده ام و نه مخالف رفتن شما هستم . به رضای الهی راضی هستم و تو را به خدا می سپارم. هیچ شک و تردید برای رفتن به جبهه نداشته باشید. منظورم از این گفته، آن بود که از بدو اعزام در شما نیرو و قدرت مضاعفی دیدم که بسیار مرا شگفت زده کرده است! به همین جهت به شوخی گفتم که ماشین را نگه دار! پس از آگاه شدن از نیتم لبخندی زد و گفت: مادر عزیز، این شوخی شما را هرگز فراموش نمی کنم ولی بدان  نیرویی را که در من دیدی، در تمام همرزمان و رزمندگان وجود دارد و بر گرفته از ایمان و عشق به خدا و ادای فریضه است!

«فرازی از وصیت نامه شهید »

آری امروز  امنیت و آسایش و عزت دین مان نیازمند مجاهدتها و ایثارهایی است که باید در جبهه ها از خود نشان داد و جوانان انقلابی باید با بصیرت و هوشمندانه در مسیر دین خدا گام بردارند!