بلبل اندر شاخسار گل هویدا می شود                                        زاغ با صد شرمساری از گلستان می رود

محفل از نور رخ او نور افشان می شود                                        هرچه غیر از ذکر یار ، از یاد رندان می رود

امام خمینی ( ره )

راوی می گوید به امام صادق (علیه السلام ) عرض کردم :

مردم می گویند : مهدی ( علیه السلام ) که قیام کند ، کارها خود به خود درست می شود و به اندازه ی یک حجامت خون نمی ریزد . حضرت فرمود : « هرگز چنین نیست ، کار درست نخواهد شد ، تا اینکه ما و شما از عرق و خون غرق شویم . »

( بحارالأنوار ، ج 52 ، ص 358 )

مرکز قضاوت حضرت در عصر ظهور:

کوفه، پس از ظهور حضرت مهدی (ع ) موقعیت ویژه ای می یابد، چون طبق روایات رسیده از امامان معصوم (ع ) آن جا مرکز حکومت عادلانه و جهانی اسلام و پایتخت دولت او خواهد شد. امیرالمومنین (ع ) ضمن بیانی پیرامون ظهور حضرت مهدی (ع ) فرمود: « .....سپس به کوفه روی می آورد که قرارگاه و منزل اوست . »

( تفسیر عیاشی ،ج 1، ص66 ، معجم احادیث الامام المهدی (ع ) ، ج 5 ، ص 22 )

مفّضل به امام صادق (ع ) گفت، سرورم، آیا همه مومنان راستین در عصر ظهور قائم (ع ) در کوفه خواهند زیست؟ حضرت فرمود: « آری!..... همه در کوفه یا پیرامون آن خواهند بود و کوفه ارزشی خواهد یافت که هر متر از زمین آن، از مرز دوهزار درهم خواهد گذشت. و مردم با ایمان هنگامی که قائم (ع ) وارد شهر کوفه شد و آن جا مرکز حکومت عادلانه جهانی او گردد، دوست می دارند در آنجا باشند و همواره دل های ایمان آورندگان در آن جاست . »

( بحارالأنوار ، ج 52 ، ص 375 )

امام مجتبی (ع ) در این مورد فرمود: « جای یک قدم زمین در کوفه، برای من دوست داشتنی تر از خانه ای در مدینه است.» امام صادق (ع ) نیز فرمود: هنگامی که قائم (ع ) قیام کند، کوفه را پایگاه عدالت خود قرار می دهد و آن جا چنان گسترش می یابد که خانه های کوفه به شهر کربلا می رسد. و نیز فرمود: « پایتخت آن حضرت، کوفه خواهد بود و مرکز قضاوت او مسجد جامع کوفه، و مرکز اصلی بیت المال، مسجد سهله در نزدیکی کوفه خواهد بود. »

( بحارالأنوار، ج 53 ، ص 11 )

مرکز بیت المال در عصر ظهور:

در روایات، محل زندگی، مرکز بیت المال و محل تقسیم غنائم جنگی در زمان حضرت مهدی(ع ) مسجد سهله ذکر شده است.

( بحارالأنوار، ج 53 ، ص 11 )

کارگزاران حکومت حضرت مهدی (ع ):

در حکومتی که امام مهدی (ع ) رهبری آن را به عهده دارد، کارگزاران و مسوولان حکومت نیز باید از بزرگلن و نیاکان امت باشند. روایات، ترکیب دولت امام مهدی (ع ) را از پیامبران، جانشینان آنان، تقوا پیشگان و صالحان روزگار و امت های پیشین و از سران و بزرگان اصحاب پیامبر (ع ) بیان می کند که نام برخی از آنان بدین گونه است: حضرت عیسی (ع )، هفت نفر از اصحاب کهف، یوشع وصیّ موسی (ع )، مومن آل فرعون، سلمان فارسی، ابود جانه انصاری، مالک اشتر نخعی و قبیله همدان .

( بحارالأنوار، ج 52 ، ص 346 ، عقددالدرر، ص 197 ، مجمع البیان، ج 2، ص 489 )

کف دست:

وقتی حضرت مهدی (ع ) قیام می کند، برای هر مرز و بومی از زمین، فرمانـروایی تعیین می کند و به او می فرماید: « برنامه کار تو در دست توست، چنان چه در هنگام انجام وظیفه، مشکلی پیش آمد که حکم آن را ندانستی، به کف دست خود نگاه کن و برطبق آن چه در آن می یابی، رفتار نما.

( غیبة نعمانی ، ص 319 ، بحارالنوار، ج 52 ، ص 365 ، ص 91 )

البته ممکن است فهمیدن حکم مشکلات به وسیله « کف دست » ، کنایه از سرعت ارتباط با حکومت مرکزی و کسب تکلیف برای رفع مشکل باشد، یا اشاره به مهارت خیره کننده مسوولان برکار داشته باشد که با یک نگاه می توانند اظهار نظر کنند و شاید به وسیله معجزه، مشکل حل شود که عقل بشراز فهم آن ناتوان است.

( الزام الناصب ، ج 2 ، ص 205، عقدالدرر، ص 97 )

مدت حکومت حضرت:

در این که مدت حکومت حضرت مهدی (ع ) چند سال است ، دقیقاً روشن نیست. آن چه مسلم است، مدت حکومت و حاکمیت مهدی (ع ) باید به اندازه ای باشد که پایه های ظلم و ستمگری ویران گردد و بر جای آن، بنیاد عدل و داد استوار گردد. بدون تردید، این مساله اساسی،زمان می طلبد و فرصت می خواهد. و بنا نیست که همه امور را آن حضرت بر اساس معجزه و روش غیر عادی به پیش ببرد. بنابر این عقل و شواهد دیگری اقتضا می کند که آن حضرت مدتی طولانی حیات داشته باشد تا بتواند در این دنیای گسترده تحولی همه جانبه و فراگیر ایجاد کند.

( چشم به راه مهدی، ص 365 )

روایات وارده در مدت حکومت حضرت، گوناگون است: پنج، بیست ، سی وچهل سال ، در منابع اهل سنت.

( سنن ابی داود، ج 4، ص 116 )

نوزده، بیست، سیصد و نه سال، در منابع شیعه. امام باقر (ع ) فرمود: « قائم، 309 سال حکومت می کند، به تعداد سال هایی که اصحاب کهف در کهف درنگ کردند....... » امام صادق (ع ) نیز می فرمایند: « هفت سال بدین منوال می گذرد، ولی شب ها و روزهایش طولانی می شود و هر سال آن با ده سال از سال های شما برابری می کند و بدین گونه مدت حکومت او با هفتاد سال از سال های شما برابر می شود و آنگاه خداوند هرچه اراده کند، انجام می دهد. »

( بحارالأنوار، ج 52، ص 337 و 386 ؛ ارشاد، ص 342 ، المحجّة البیضاء، ج 4، ص 337 )   

یا لثارات الحسین ........

منبع :

فرهنگ الفبايي مهدويت،موعودنامه / مجتبي تونه اي