( سلسله پژوهشهاي طلاب حوزه علميه خواهران فاطميه (س) بندرانزلي – قسمت سوم)

بسمه تعالي

شاهد يا مشهود امام زمان ( عج ا...) :

نظاره جمال دل رباي مهدي ( عج ا...) آرزوي مشتاقان و منتظران اوست . بسا كسانيكه به شوق نيل به چنين سعادتي رياضت ها و دشواري ها كشيده اند و شب وروز به زبان حال و قال عرضه داشته اند .

(( اَللهمَ اَرني الطلعَه الرَشيده ))[1]

اما در اين ميان مشتاقان صاحب معرفت ، بيشتر وجهه همت خويش را مصروف آن دانسته ا ند . تا پيش از آنكه شا هد امام زمان   ( عج ا...) باشند ، مشهود وجود مباركش گردند و به مقام ترانا و نراك[2] بار يابند ، چرا كه امام معصوم ( عليه السلام ) همان طوركه مظهر جميع صفات و اسماء الهي است ، مظهر اسماء بصير و شهيد نيز هست .

نگاه ذات اقدس خداوندي دو شيوه و دو مرتبه است :

1- نگاه عمومي كه آياتي همچون ( بِكُلِ شي ءِ بصير )[3] ( عَلي كُلِّ شي ءٍ شَهيد )[4]و ( لا يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقالُ ذَرَّهٍ )[5] تبيين آن اند و به  جز آن ، چيزي در عالم نيست كه از سيطره علم ذات اقدسش و نگاه وجود مباركش بيرون باشد .

2- نگاهي خاص كه از آن اولياي اوست و همه كس از فيض چنين نظاره اي بهره ندارد ، زيرا خداي سبحان هرگز عده اي را به چنين نگا هي نظاره نمي كند .

وجود مبارك امام عصرنيز براساس مظهريت خداي سبحان از هر دو شيوه نگاه بهره مندند ؛ ايشان بر پايه نگاه عام خود ، همه اعمال ما را به اذن خدا مي داند و آن را مي بيند ؛ حتي از اعمال جوارح وجوانح ما آگاه است . چرا كه او قلب ها و حال جان هاست . آن وجود شريف با آنكه از همگان آگاه است و همه را به چنين شيوه فراگيري مي بيند ، عده اي را هرگز نگاه نمي كند و اين قهر ، همان جلوه ( ولا يَنْظُرُاليهِم ) است.

آن كه خود را در محضر و مشهد امام ( عليه السلام ) ديد ، مي كوشد تا لايق نگاه شريفي امام ( عليه السلام ) گردد و در چنين مقامي است كه از لغزش ها ، ذلت ها و اثرات آن حفظ مي گردد و از فيض آن نظاره توفيق مي يابد ، و گر نه تنها ديدار جمال آن حضرت سعادت را تضمين نمي كند .

بهتر آن است كه انسان مشهود نظره رحيميه معصوم باشد تا تنها شا هد چهره او ؛ چرا كه نگاه يك سويه اي كه نظر شريف آنان را جلب و جذب نسازد ، اثري نخواهد داشت.[6]

عقل راهبرد انتظار حقيقي:

( انتظار حقيقي زمينه ساز ظهور حضرت ولي عصر ( عج ا...) است و اين انتظار مقدس از جهات مختلفي در خور بررسي است . در زمينه سازي طلوع خورشيد ظهور ، روشن نگاه داشتن چراغ وحي و دفاع از حريم آن سهم عمده دارد و اين سهم جز با پرداختن به تنويرجان ها به مصباح عقل به دست نمي آيد ، پس بايد عده اي مسلح به سلاح عقل ، از انديشه هاي وحي دفاع كنند و متصديان متجاوزي را كه به اميد فتح عقول و قلوب جوانان و نوجوانان ، به سرزمين دل هاي پاكشان هجوم مي آورند ، باتيغ بر آن برهان و شعاع فروزان عقل منكوب سازنده تا برآنان كه مي كوشند باز هم عامل قرائت هاي مختلف دردين والقاي شبهه و مغالطه ، عقل را كور و دل را تاريك سازند عرصه تنگ گردد .

عقل قوي ترين ابزار بلكه حجت خداوند بر بندگان است.

آنان كه منتظران واقعي بقيه ا...اعظم اند مي بايد اولوالالباب ، اولو البصائر و اولوا الابصار باشند تا ( ا ولوا بقيه ا...)[7] شوند و اولوبقيه يعني نامداران صاحب بقا با آنان كه ذات اقدس الهي بقاي آنان را تثبيت فرمود كه اينان غير از علماي وارسته نيستند .[8] ) 

مراحل كمالي منتظران و رهيدن منتظران از نا اميدي:

آن كه بخواهد در ظلمات عصر غيبت امام عصر از مرگي جا هلا نه رهيده و به حياتي عقلاني دست يابد و در زمره ا هل سعادت قرار گيرد ، ناگزير از معرفت به وجود امام معصوم زمان خويش است ؛ آن گاه چون امامت را و امام خويش را در پرتو معرفت توحيد و نبوت شناخت ، برنامه هاي حكومت و دولت كريمه امام خويش  را خوا هد شناخت ، تا بداند در برابر چنين  امام و چنان حكومتي ، چه وظيفه اي بر عهده دارد.

كسي كه وظيفه خود را در راستاي  تحقق حكومت امام معصوم عصرش به روشني دريا بد ، تلاش  مي كند تا امر آن حضرت را در درون و برون  احيا سازد و خويش و جامعه اش را مهيا ي ظهور وجود امام زمانش كند ؛ آنگاه چنين فردي شايستگي مي يابد تا براساس ( يهدونَ بِاَمرِنا )[9] مجراي فيض عنايات ولي خود شود و قلبش به نور معرفت و فروغ ايمان روشن گردد و چون  قلب هدايت شده قالب نيز دنباله رو آن خواهد بود .

كسي كه قلبش با چنين انتظار زنده كننده اي حيات يافت هرگز دچار نا اميدي نمي شود ، زيرا وعده نصرت الهي را شنيده و به آن باور دارد و به اميد تحقق آن ، از حركت و برپايي دست نخواهد كشيد ؛ چون مي داند وعده الهي تخلف نمي پذيرد و قطعاً محقق خواهد شد . بنا براين از پي آن مي رود تا جان خويش را متعلق به وعده خداي سبحان ا ست ، اصلاح كند تا همواره شايسته اين بشارت باشد .

ثمره اين تبشير ها همانا تقويت اميد و طرد يأس و دلمردگي از قلوب مشتاقان  منتظر است و آن گاه امتي كه چنين اميدوار باشد و بداند كه خداوند ناصر و ظهير اوست ، در عمل به وظيفه اش سستي نخواهد كرد و چنين امتي بيرون خواهد بود[10]

یا لثارات الحسین ...